Groszkowa Panienka czyli spacer po bagnach

Osoby, które znają mnie trochę lepiej wiedzą jak bardzo lubię bagna i wszelkiego rodzaju mokradła. Niektórzy być może pamiętają nawet romantyczną historię Groszkowej Panienki utopionej w szczecińskich Syrenich Stawach ;) Uwielbiam chodzić po szuwarach i podglądać przyrodę, szukać ptaków i pięknych kwiatów. Takie miejsca działają na mnie uspokajająco i pozwalają pozbierać myśli. Między innymi dlatego po każdej przeprowadzce staram się przeglądać dokładnie okolicę i znaleźć pachnące zgnilizną tereny ;) W Szczecinie moje ulubione miejsce na obserwację to bagna na tyłach jeziora Głębokiego. We Wrocławiu nie udało mi się znaleźć bagien odpowiadających moim wyobrażeniom, natomiast w Anglii jest ich pełno. Anglia to przecież kraj bluszczu, mchów, dziko rosnących żonkili i tajemniczej mgły. To ciemnozielona przestrzeń, mroczne kanały i śpiewające w trawach ptaki. Mokradła jakich dusza zapragnie, szczególnie na wsi. A że na wsi obecnie mieszkam znalazłam przepiękne bagienka zupełnie niedaleko.

Robiąc zdjęcia nie po raz pierwszy dotarło do mnie jaką frajdę sprawia mi patrzenie na te z pozoru zwykłe miejsca w trochę bardziej "artystyczny" sposób. Chciałabym aby inni poczuli trochę magii jaka unosi się nad takimi szuwarami. Na marginesie ciekawa jestem czy chociaż jedna osoba oglądając moje zdjęcia czuje to samo co ja podczas ich robienia. Byłoby to niezwykłe osiągnięcie. W każdym razie przebywając w tej pięknej okolicy do głosu doszła intuicja. Poczułam, że moja praca powinna być związana z tym co lubię robić i w czym jestem dobra. Nie wiem tylko jak taką pracę znaleźć.

Nigdy nie miałam odwagi zostawić dobrej pensji i zostać kelnerką. Nie miałam też odwagi wejść do lokalu i zapytać czy kogoś szukają. Może teraz jest odpowiedni na to moment? Po pierwsze nie mam nic do stracenia a po drugie, w przeciwieństwie do Polski, tu będę mogła utrzymać się nawet z minimalnej płacy. Jeśli nie będę kelnerką nie przekonam się jak działa kawiarnia od wewnątrz i nie będę mogła zweryfikować marzenia o własnej kafejce. Nie można marnować czasu na strach, trzeba działać.